kung panu ako naging AKO

tubong Ibajay Aklan, may alam sa englis at tagalog (pero dati hindi)... hahaha! lumaki sa hirap at may konting desiplina na kaya kong ipagmalaki.

nakapag gradweyt ng dalawang taon sa kolehiyo AHRM (nakz) lol! music lover, kahit anong kanta mahilig ako...wag lang yong sigaw ng sigaw...hahaha!


 nung nakapag edad ng 25, nakahiligan ang pagiging MANINIYOT (photographer)... nung una syempre patapon lahat ng shots (sino ang una na magaling kaagad???) pero habang lumilipas ang mga buwan, medyo nag iimprove naman ako kahit papanu... kasi inspired...haha! yon ay sabi lang nila... tumatanggap ako ng inbitasyon sa binyag, bertdey, kasal at kung ano ano pa... at hindi po ako tumatanggap ng bayad o talent fee.. kusang loob po na binibigay o binabahagi ang aking talento... nakz ulit! hahaha...

 peborit color ko po ang PINK... kaya pasensya na kung puro pink ang nakikita niyo sa blog ko na to...hehehe

 naging peborit ko to dahil sa crush ko nung college na hindi ko naman naging JOWA... hay buhay... pero sabi nga nila, hindi ko kawalan...hahaha!

 **update**

 May 09, 2013 1140am Dubai Time

 ngayon beynte otso na ako, may asawa at isang asawa lang...lolzx!

 kung wala kayong magawa, pwede niyo basahin ang walang kwenta kong kwento... pero pag may ginagawa kayo, please unahin niyo na muna ang mag facebook kesa laanan ng oras itong aking blog. hahaha!

Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

Part TWO: Ang Araw kung saan ako sumakay ng eroplano palabas ng Pilipinas kong Mahal

Imahe
Habang nakaupo at nag iisip ng kung ano ano... biglang may nagsalita sa mikropono na ang aming sasakyang eroplano ay boarding na, ibig sabihin nun, pwede na kami pumasok sa loob at umupo at magrelax sa parang malaking bus sa EDSA. Iba yung way ng mga nasa business class, iba rin yung way ng mga nasa economy class..  Ang kaibahan lang ng business class, malayang nakakagalaw ang paa nila, malaki ang espasyo na parang pwede ka ng humiga..hehe! then ang iba pa ay sa pagkain at alak.. syempre nagbayad sila ng mahal kaya mahal din yung kakainin nila at iinumin.. at yung lcd monitor din pala nila mas malaki kesa sa economy class... take note, lahat ng upuan meron lcd monitor na touch screen, im not sure kung 7" ba yun o 8", basta kayo na bahala magsukat pag nakapag abroad din kayo...(magdala kayo tape measure) hahaha XD  Dumating ang 8:35am, nag salita na ang piloto at mga cabin crew na ayusin na lahat ng seatbelt at maya maya lilipad na kami, then magsasalita ulit ang babae
Magbasa nang higit pa

Part Three: Kwentong hindi mapupulutan ng aral. bow!

Imahe
Habang nakaupo sa loob ng airport, medyo nakaramdam na ako ng gutom dahil alas tres na ng hapon. Sakto naman na dumating yung dalawang babae na kasabay namin papuntang dubai na meron dalang pagkain, nag alok sila sa amin ni Bogart na kumain daw kami... pero dahil sa mahiyain kaming dalawa, hindi kami kumuha ng french fries na binili sa mc donalds, gusto pa ngang bigyan ni ate si bogart ng 20 hkg dollars, pero mahiyain talaga si bogart kaya hindi niya ito tinanggap. Niyaya ko si Bogart na bumili na rin kami ng makakain at sobrang gutom na ako, sumama naman si bogart sa akin at sabay kaming naghanap ng mabibilhan ng kakainin. Paikot-ikot kami sa loob ng airport at napuntahan namin yung parang foodcourt dun na maraming foodchain, then nung nakahanap na kami ng gusto naming bilhin, naghanap uli kami ng pinakamalapit na money changer, at hayun konting lakad lang may nakita kaming chinese na nagdedate sa isang table, lintek! ano ba tong pinagkekwento ko...lols! sa hindi kalayuan nung nagde
Magbasa nang higit pa

Remembering TATAY (9 Years Death Anniversary- March 30, 2005)

Imahe
Good Day Everyone... Kahit busy dito sa work, gagawa lang muna ako ng mababasa at maaalala after 10 years... Fresh na fresh pa sa aking ala-ala ang mga nangyari sa araw na ito noong year 2005, at gusto ko yun ibahagi sa inyo aking mahal na taga-basa...hehe! Marso 28... Inatake tatay ko ng sakit na hindi namin alam, ang nirereklamo lang nya ay yung kanyang tiyan na sobra daw ang sakit... nagsabi siya sa nanay ko na dalhin daw siya sa ospital at mukhang hindi nya kakayanin ang sakit, at para narin mabigyan siya ng gamot ng doktor.. Trivia: Minsan lang nagpapadala si tatay sa ospital, likas na itong matiisin sa sakit dahil alam nyang walang pampagamot. :) Dinala siya sa ospital at na-admit sya nung araw na yun... Nalaman ko lang ang balita nung nagtext kapatid ko saken na dinala nga daw si tatay sa ospital... Noong mga araw na yun, ako at mga kasama ko sa Kiriwkiw Dance Group ay nag i-ensayo para sa aming sayaw na gaganapin sa ika apat ng abril 2005 para sa foundation day ng
Magbasa nang higit pa