PAANO NGA BA MAG MOVE ON?

Bili ka tali na tatlong metro at manghiram ng silya na madaling matumba, isekreto mo lang kung san mo gagamitin para hindi ka mahalata.

itali mo sa kung saang sulok na pwede kang magbigti...

wag ka na mag iwan ng suicide letter, ka-corny'han yon.. mga pampam lang ang nagpapakamatay na merong suicide letter... mga pakshet yung ganun.

After mong mamatay, wag ka na bumalik sa lupa para mag multo.. wala kang mapapala.


OKTHANKSBYE!

PLEASE CLICK :) 

Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

MONFER- Pangalang malupit, Umiiwas sa panlalait :)

Imahe
Magandang araw readers, dito na naman ako at walang magawa kundi mag FB at mag chat sa mga newly gained friends...lol Here's my story about the Main Actor...lol Isa si mon sa mga friends ko, na sa internet ko lang nakilala... Unang kita namin nung nag set ng EB (eyeball) yung forum na sinasalihan namin... well hindi ko pa talaga siya nakikita kahit picture nya dun sa forum kung saan kami kasali...  Nung araw na nag EB kami, hindi siya dumating sa tamang oras na pinag usapan... hindi ko alam kung bakit siya na late ng 3 hours...lol! pero nalaman ko na nung huli kaya pala hindi nakarating ng maaga ay dahil tumambay pa sya sa kung saang bahay ng mga baklang friends nya... at saka nahihiya daw sya magpalibre dun sa pinaka mayaman sa grupo...hehe :) Si Mon ay mahilig din mag Picture, may hilig sa photography, gustong matuto ng maayos na pagkuha ng isang larawan... Nakita ko yun sa kanya nung nagsimula na kaming mag picture dun sa pinuntahan namin dito sa Dubai... Yun bang makaki
Magbasa nang higit pa

Part TWO: Ang Araw kung saan ako sumakay ng eroplano palabas ng Pilipinas kong Mahal

Imahe
Habang nakaupo at nag iisip ng kung ano ano... biglang may nagsalita sa mikropono na ang aming sasakyang eroplano ay boarding na, ibig sabihin nun, pwede na kami pumasok sa loob at umupo at magrelax sa parang malaking bus sa EDSA. Iba yung way ng mga nasa business class, iba rin yung way ng mga nasa economy class..  Ang kaibahan lang ng business class, malayang nakakagalaw ang paa nila, malaki ang espasyo na parang pwede ka ng humiga..hehe! then ang iba pa ay sa pagkain at alak.. syempre nagbayad sila ng mahal kaya mahal din yung kakainin nila at iinumin.. at yung lcd monitor din pala nila mas malaki kesa sa economy class... take note, lahat ng upuan meron lcd monitor na touch screen, im not sure kung 7" ba yun o 8", basta kayo na bahala magsukat pag nakapag abroad din kayo...(magdala kayo tape measure) hahaha XD  Dumating ang 8:35am, nag salita na ang piloto at mga cabin crew na ayusin na lahat ng seatbelt at maya maya lilipad na kami, then magsasalita ulit ang babae
Magbasa nang higit pa

Part Three: Kwentong hindi mapupulutan ng aral. bow!

Imahe
Habang nakaupo sa loob ng airport, medyo nakaramdam na ako ng gutom dahil alas tres na ng hapon. Sakto naman na dumating yung dalawang babae na kasabay namin papuntang dubai na meron dalang pagkain, nag alok sila sa amin ni Bogart na kumain daw kami... pero dahil sa mahiyain kaming dalawa, hindi kami kumuha ng french fries na binili sa mc donalds, gusto pa ngang bigyan ni ate si bogart ng 20 hkg dollars, pero mahiyain talaga si bogart kaya hindi niya ito tinanggap. Niyaya ko si Bogart na bumili na rin kami ng makakain at sobrang gutom na ako, sumama naman si bogart sa akin at sabay kaming naghanap ng mabibilhan ng kakainin. Paikot-ikot kami sa loob ng airport at napuntahan namin yung parang foodcourt dun na maraming foodchain, then nung nakahanap na kami ng gusto naming bilhin, naghanap uli kami ng pinakamalapit na money changer, at hayun konting lakad lang may nakita kaming chinese na nagdedate sa isang table, lintek! ano ba tong pinagkekwento ko...lols! sa hindi kalayuan nung nagde
Magbasa nang higit pa