Ang Kaarawan ng aking Mahal na Ama

Nakita ko sa post ng kapatid ko sa FB na Birthday pala ng tatay namin ngayon, August 27, 2015, hindi ko na naalala (patawad po Ama) hehehe!.. at dahil nga nakita at naalala ko, naisip ko nalang na alalahanin sya sa pag gawa ng maikling pagsulat dito sa blog ko..

Noong mga bata pa kami, halos ang pagdidisiplina ay masasabi kong sobrang higpit... halos araw araw nalang kami pinapalo noon, dahil siguro kami'y bata kaya hindi pa namin alam ang tama at mali... :D

Pero nagpapasalamat na din ako sa kanya kasi simula na nagkamalay ako hanggang ngayon, hindi ako nagtry gumamit ng weed, mariwana, dahon, damo o kung ano pa tawag nila diyan.. NEVAH!!! kasi sabi nya saken noon, pagnakita daw nya or malaman, malalagot ako... at dahil sa takot ko, nakatatak na yan sa utak ko hanggang ngayon... kahit ngayon di ko parin magawang gumamit at baka multuhin akong bigla at baka mapatay ko pa sya uli...haha! JOKE LANG... #diladila

Balik tayo kay tatay, si tatay ay may ugaling mabait, pikon, maalalahanin, mapagmahal at higit sa lahat matapang... Maraming meaning ang matapang, pero ang tapang na sinasabi ko ay yung mamuhay kami ng wala syang trabaho na stable.. oh diba ang tapang magkaroon ng anak na pito tapos walang stable job... san ka pa?? at sa awa ng diyos, ako pa panganay... hahaha!

Naikwento ko na rin dito kung panu sya namatay, pakihanap nalang sa list...hehehe!

SANA lang buhay pa sya ngayon, dahil marami syang makikita, andiyan yung apo nya na dalawa.. yung isa ngalang eh nakatago.. yung isa si Keziah... at sa ilang buwan nalang eh makikita nya rin ang apo nya sa kanyang JUNIOR... masaya sana ang mga ngiti na makikita ko sa kanya kung buhay sya hanggang ngayon... pero wala eh, ganito talaga ang buhay ng tao... 

Happy Birthday nalang tay, sana nasa mabuti kang kalagayan... kung sana nag ingat ka sa katawan mo, eh di sana iinom tayo sa pag uwi ko... sana nagkakantahan tayo sa bahay gamit ang regalong TV ko kay nanay...hahaha! kaso wala talaga eh, kahit anong piga ko hindi ka na makakabalik.. kung bumalik ka man, baka matakot naman kami sayo..hahaha!

55 ka na sana ngayon tay, hindi ko alam kung ano ang mukha mo ngayon, kung gwapo ka parin ba o mukha ka ng balat sa bayag..hehehe! pero im sure gwapo ka parin kahit 55 ka na, nasa dugo at lahi kasi natin eh... kung marunong ka lang sanang mag internet diyan kung nasan ka man, buksan mo blog ko para matawa ka naman... mukhang kay babalu ka lang kasi natatawa eh... naalala ko na naman kung panu ka tumawa sa tuwing nanonood tayo sa cinema 1 dati ng mga comedy film...LOL!

Hanggang ala-ala nalang talaga ang magagawa namin ngayon.. pero sa totoo lang miss na miss ka na namin... 10 years na din na hindi ka namin kasama... at naluluha na mata ko potek.. hahaha! Hindi ko na ito hahabaan pa at baka umiyak lang ako na parang tanga dito... take note 03:07am dito sa Dubai ngayon. Naisip ko lang biglang magsulat dahil nga nakita kong birthday mo pala... Hindi ko man nasabi ito sayo nooong buhay ka pa, Mahal ka namin Tay... til we meet again. :(

Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

Part TWO: Ang Araw kung saan ako sumakay ng eroplano palabas ng Pilipinas kong Mahal

Imahe
Habang nakaupo at nag iisip ng kung ano ano... biglang may nagsalita sa mikropono na ang aming sasakyang eroplano ay boarding na, ibig sabihin nun, pwede na kami pumasok sa loob at umupo at magrelax sa parang malaking bus sa EDSA. Iba yung way ng mga nasa business class, iba rin yung way ng mga nasa economy class..  Ang kaibahan lang ng business class, malayang nakakagalaw ang paa nila, malaki ang espasyo na parang pwede ka ng humiga..hehe! then ang iba pa ay sa pagkain at alak.. syempre nagbayad sila ng mahal kaya mahal din yung kakainin nila at iinumin.. at yung lcd monitor din pala nila mas malaki kesa sa economy class... take note, lahat ng upuan meron lcd monitor na touch screen, im not sure kung 7" ba yun o 8", basta kayo na bahala magsukat pag nakapag abroad din kayo...(magdala kayo tape measure) hahaha XD  Dumating ang 8:35am, nag salita na ang piloto at mga cabin crew na ayusin na lahat ng seatbelt at maya maya lilipad na kami, then magsasalita ulit ang babae
Magbasa nang higit pa

Part Three: Kwentong hindi mapupulutan ng aral. bow!

Imahe
Habang nakaupo sa loob ng airport, medyo nakaramdam na ako ng gutom dahil alas tres na ng hapon. Sakto naman na dumating yung dalawang babae na kasabay namin papuntang dubai na meron dalang pagkain, nag alok sila sa amin ni Bogart na kumain daw kami... pero dahil sa mahiyain kaming dalawa, hindi kami kumuha ng french fries na binili sa mc donalds, gusto pa ngang bigyan ni ate si bogart ng 20 hkg dollars, pero mahiyain talaga si bogart kaya hindi niya ito tinanggap. Niyaya ko si Bogart na bumili na rin kami ng makakain at sobrang gutom na ako, sumama naman si bogart sa akin at sabay kaming naghanap ng mabibilhan ng kakainin. Paikot-ikot kami sa loob ng airport at napuntahan namin yung parang foodcourt dun na maraming foodchain, then nung nakahanap na kami ng gusto naming bilhin, naghanap uli kami ng pinakamalapit na money changer, at hayun konting lakad lang may nakita kaming chinese na nagdedate sa isang table, lintek! ano ba tong pinagkekwento ko...lols! sa hindi kalayuan nung nagde
Magbasa nang higit pa

Remembering TATAY (9 Years Death Anniversary- March 30, 2005)

Imahe
Good Day Everyone... Kahit busy dito sa work, gagawa lang muna ako ng mababasa at maaalala after 10 years... Fresh na fresh pa sa aking ala-ala ang mga nangyari sa araw na ito noong year 2005, at gusto ko yun ibahagi sa inyo aking mahal na taga-basa...hehe! Marso 28... Inatake tatay ko ng sakit na hindi namin alam, ang nirereklamo lang nya ay yung kanyang tiyan na sobra daw ang sakit... nagsabi siya sa nanay ko na dalhin daw siya sa ospital at mukhang hindi nya kakayanin ang sakit, at para narin mabigyan siya ng gamot ng doktor.. Trivia: Minsan lang nagpapadala si tatay sa ospital, likas na itong matiisin sa sakit dahil alam nyang walang pampagamot. :) Dinala siya sa ospital at na-admit sya nung araw na yun... Nalaman ko lang ang balita nung nagtext kapatid ko saken na dinala nga daw si tatay sa ospital... Noong mga araw na yun, ako at mga kasama ko sa Kiriwkiw Dance Group ay nag i-ensayo para sa aming sayaw na gaganapin sa ika apat ng abril 2005 para sa foundation day ng
Magbasa nang higit pa