Kapalaran sa Dubai: Matatapos na ba?

11:50AM (Dubai Time)


Ngayon lang uli ako magsusulat dito sa blog ko, habol oras pa to kasi hanggang ala una lang kami... Naisipan ko lang mag sulat uli kasi nga ito na yung mga huling araw ko sa Kumpanyang pinagtatrabahuhan ko.

Sa titulo palang parang hindi naman imposibleng masagot ng OO saka HINDI... well, kung ako ang tatanungin, Dependi parin ang sagot... depende sa tadhana kung ano yung nakasulat sa kuyukot ko. haha!


Nung nag umpisa ako sa Kumpanyang ito, halos panay din ang gawa ko ng blog, kasi nga wala naman halos ginagawa... napakaswerte ko sa kumpanyang ito kasi mabait ang mga boss, mababait ang kasamahan, minsan may ugaling hindi lang maunawaan.. pero keri lang din naman. :)


Sa pagtatapos ng aking kontrata dito, masasabing kong malaki rin ang naiambag saken ng kumpanyang ito... yung mga dating hindi ko nabibili ay nabili ko... yung dating hindi ko halos makain, ngayon ay nakakain ko na... Yung dating ulikbang taga bundok, ngayon maputi na, pero taga bundok parin. LOL! 

Parang napakaigsi ng dalawang taon para maging mayaman, minsan inisip ko din na sana inipon ko naang mga pinambili ko ng gadget, sapatos, damit at kung ano ano pa.. pero nabili na nga, bakit pa ako magsisisi eh naging masaya naman ako sa kanila. :D

Marami na rin akong napagdaanan dito sa trabaho ko, yung pressure at stress, napagdaanan ko na yan dito... napressure ako dati nung nilipat ako ng department, imbes na opisina ako magwork, nilipat ako sa warehouse para umalalay sa mga laborers (feeling supervisor) pero kalaunan dahil sa kagalingan ko sa dokyumentasyon at sa kumpyuter, binalik ako sa opisina.. (mabuti nalang nung time na yun winter dito) lagi ako sa labas nagtatrabaho para icheck lahat ng container kung malinis ba bago ibalik sa Port.. siguro mga dalawang buwan lang ang tinagal ko sa labas. (atleast experience) 

Isa sa mga naiambag ko sa kumpanya ay ang pag suggest ng paglinis ng container gamit ang tubig sa gripo bago ibalik sa port, na dati ay lagi kaming nacha-charge ng 200 Dirhams o sobra pa dahil hindi malinis ang container. Napasalamatan ako ng General Manager nun nung GAM (general meeting), syempre pangiti ngiti lang ako... SMALL THINGS ika nga nila... hahaha!

 Natuwa din naman ako sa mga laborers namin na Pakistani dahil nag iimprove sila araw araw, at lalo akong natuwa nung na promote ang isang badibadi ko dahil siya ay mabait at masunurin sa lahat ng pakisuyo ko... dati natanggap lang sya ng 1400 Dirhams na sahod, ngayon halos aabot na ng 2300 Dirhams na plus OT pa.. Good Karma nga daw sabi ni Budha...haha!
Wala na ako maisip na idudugtong, basta naikwento ko na kung ano meron sa trabaho ko na magandang nangyari, ngayon nga ay magpapaalam na ako... sana ay hindi pa tapos ang kapalaran ko dito sa Dubai.

 Ang mahahalagang ID sa pang araw-araw.


Hanggang sa muli aking mahal na Kumpanya. sana pagbalik ko kung magkataon man, sana Malaki na sasahudin ko. hahaha!
Nagmamahal,

 Shaider- ang mahiwagang maniniyot. 

 #diladila










Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

Part TWO: Ang Araw kung saan ako sumakay ng eroplano palabas ng Pilipinas kong Mahal

Imahe
Habang nakaupo at nag iisip ng kung ano ano... biglang may nagsalita sa mikropono na ang aming sasakyang eroplano ay boarding na, ibig sabihin nun, pwede na kami pumasok sa loob at umupo at magrelax sa parang malaking bus sa EDSA. Iba yung way ng mga nasa business class, iba rin yung way ng mga nasa economy class..  Ang kaibahan lang ng business class, malayang nakakagalaw ang paa nila, malaki ang espasyo na parang pwede ka ng humiga..hehe! then ang iba pa ay sa pagkain at alak.. syempre nagbayad sila ng mahal kaya mahal din yung kakainin nila at iinumin.. at yung lcd monitor din pala nila mas malaki kesa sa economy class... take note, lahat ng upuan meron lcd monitor na touch screen, im not sure kung 7" ba yun o 8", basta kayo na bahala magsukat pag nakapag abroad din kayo...(magdala kayo tape measure) hahaha XD  Dumating ang 8:35am, nag salita na ang piloto at mga cabin crew na ayusin na lahat ng seatbelt at maya maya lilipad na kami, then magsasalita ulit ang babae
Magbasa nang higit pa

Part Three: Kwentong hindi mapupulutan ng aral. bow!

Imahe
Habang nakaupo sa loob ng airport, medyo nakaramdam na ako ng gutom dahil alas tres na ng hapon. Sakto naman na dumating yung dalawang babae na kasabay namin papuntang dubai na meron dalang pagkain, nag alok sila sa amin ni Bogart na kumain daw kami... pero dahil sa mahiyain kaming dalawa, hindi kami kumuha ng french fries na binili sa mc donalds, gusto pa ngang bigyan ni ate si bogart ng 20 hkg dollars, pero mahiyain talaga si bogart kaya hindi niya ito tinanggap. Niyaya ko si Bogart na bumili na rin kami ng makakain at sobrang gutom na ako, sumama naman si bogart sa akin at sabay kaming naghanap ng mabibilhan ng kakainin. Paikot-ikot kami sa loob ng airport at napuntahan namin yung parang foodcourt dun na maraming foodchain, then nung nakahanap na kami ng gusto naming bilhin, naghanap uli kami ng pinakamalapit na money changer, at hayun konting lakad lang may nakita kaming chinese na nagdedate sa isang table, lintek! ano ba tong pinagkekwento ko...lols! sa hindi kalayuan nung nagde
Magbasa nang higit pa

Remembering TATAY (9 Years Death Anniversary- March 30, 2005)

Imahe
Good Day Everyone... Kahit busy dito sa work, gagawa lang muna ako ng mababasa at maaalala after 10 years... Fresh na fresh pa sa aking ala-ala ang mga nangyari sa araw na ito noong year 2005, at gusto ko yun ibahagi sa inyo aking mahal na taga-basa...hehe! Marso 28... Inatake tatay ko ng sakit na hindi namin alam, ang nirereklamo lang nya ay yung kanyang tiyan na sobra daw ang sakit... nagsabi siya sa nanay ko na dalhin daw siya sa ospital at mukhang hindi nya kakayanin ang sakit, at para narin mabigyan siya ng gamot ng doktor.. Trivia: Minsan lang nagpapadala si tatay sa ospital, likas na itong matiisin sa sakit dahil alam nyang walang pampagamot. :) Dinala siya sa ospital at na-admit sya nung araw na yun... Nalaman ko lang ang balita nung nagtext kapatid ko saken na dinala nga daw si tatay sa ospital... Noong mga araw na yun, ako at mga kasama ko sa Kiriwkiw Dance Group ay nag i-ensayo para sa aming sayaw na gaganapin sa ika apat ng abril 2005 para sa foundation day ng
Magbasa nang higit pa