Ala-ala ng nakalipas

Asyuswal wala na naman akong ginagawa, kaya heto at gagawa na naman ako kung ano laman ng utak ko ngayon kahit wala akong kinaing almusal bukod sa kape na may halong gatas.

 Sa mga nakaraang araw, lagi ako nagpupunta sa pinagtatrabahuhan ng aking asawa.. Minsan dumidiretso na ako dun pagkagaling sa trabaho, tambay ng tatlo o apat na oras. Ginagawa ko yun ng hindi ko din alam...haha! O baka gusto ko lang bumawi sa mga kasalanan ko sa misis ko. hehe!

 Dahil para sa mga bata yung pinagtatrabahuhan ng asawa ko, expected marami talagang bata... at marami din nanay na magaganda (bonus) LOL! kaliwali yung mga nanny... chos! XD

 Ang ginagawa ko dun, paikot-ikot lang, tingin dito tingin diyan tingin doon... Siguro natutuwa lang ako makakita ng mga bata na naglalaro. Hindi ko kasi naranasan yung mga ganung bagay nung maliit palang ako. Base sa fresh kong ala-ala, puro teks, goma, kaha ng sigarilyo, balot ng kendi at tansan lang nilalaro ko noon at nung grade school na, patotoy naman nilalaro ko.. haha! RATED PG po tayo. (just kidding) 
CREDIT TO THE OWNER OF THE PHOTO

Minsan nakakaramdam din ako ng lungkot tuwing nakikita ko mga bata na masaya, hindi ko alam kung bakit... Siguro may tama lang talaga utak ko, nahulugan kasi ulo ko ng buko nung kabataan ko. hehe!

 Sa totoo lang, mahilig talaga ako sa bata, yung hilig na magpangiti at maglaro.. pero wag naman yung buong araw mong pangingitiin at pagalaruin ang bata...nakakasawa yun, pwede pa siguro kong sa anak ko.. Iba kasi ang feeling pag sumabay ng ngiti sayo yung bata... sabi nga dun sa isang librong binasa ko, na inulit sa mga customer service training ko, pag ningitian ka ng bata, ibig sabihin nun, may busilak kang puso.

 Define busilak: May malinis na kaluluwa! hehe

 Naalala ko pa noong una kaming nagpunta ng tita at tito ko sa Festival Mall kasama kapatid kong babae, sumakay kami sa bumpcar, tuwang tuwa na ako nun kahit hindi na ako bata that time... teenager na ako eh.. 14 years old na ako nung unang nakasakay ng bumpcar at yung umiikot na maraming kabayo na may maraming decolor na ilaw. 

 Hindi ko talaga makakalimutan yung mga araw na yun, kaya hanggang ngayon gustong gusto ko parin sumakay sa bumpcar at makipag banggaan sa mga bata, yung makikita mong pumapalo yung ulo nila sa steeringwheel, yung umiiktad yung leeg nila papuntang left and right.. sarap sa mata! haha! joke lang... mga malalaking tao talaga binabangga ko. hehe!

 O siya sige na, sa susunod naman yung iba.. busy na ako kaka facebook eh... lols!

 see you around.. salamat sa pagbasa ng walang kwentang kwento.

 Nagmamahal,
#diladila

Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

Part TWO: Ang Araw kung saan ako sumakay ng eroplano palabas ng Pilipinas kong Mahal

Imahe
Habang nakaupo at nag iisip ng kung ano ano... biglang may nagsalita sa mikropono na ang aming sasakyang eroplano ay boarding na, ibig sabihin nun, pwede na kami pumasok sa loob at umupo at magrelax sa parang malaking bus sa EDSA. Iba yung way ng mga nasa business class, iba rin yung way ng mga nasa economy class..  Ang kaibahan lang ng business class, malayang nakakagalaw ang paa nila, malaki ang espasyo na parang pwede ka ng humiga..hehe! then ang iba pa ay sa pagkain at alak.. syempre nagbayad sila ng mahal kaya mahal din yung kakainin nila at iinumin.. at yung lcd monitor din pala nila mas malaki kesa sa economy class... take note, lahat ng upuan meron lcd monitor na touch screen, im not sure kung 7" ba yun o 8", basta kayo na bahala magsukat pag nakapag abroad din kayo...(magdala kayo tape measure) hahaha XD  Dumating ang 8:35am, nag salita na ang piloto at mga cabin crew na ayusin na lahat ng seatbelt at maya maya lilipad na kami, then magsasalita ulit ang babae
Magbasa nang higit pa

Part Three: Kwentong hindi mapupulutan ng aral. bow!

Imahe
Habang nakaupo sa loob ng airport, medyo nakaramdam na ako ng gutom dahil alas tres na ng hapon. Sakto naman na dumating yung dalawang babae na kasabay namin papuntang dubai na meron dalang pagkain, nag alok sila sa amin ni Bogart na kumain daw kami... pero dahil sa mahiyain kaming dalawa, hindi kami kumuha ng french fries na binili sa mc donalds, gusto pa ngang bigyan ni ate si bogart ng 20 hkg dollars, pero mahiyain talaga si bogart kaya hindi niya ito tinanggap. Niyaya ko si Bogart na bumili na rin kami ng makakain at sobrang gutom na ako, sumama naman si bogart sa akin at sabay kaming naghanap ng mabibilhan ng kakainin. Paikot-ikot kami sa loob ng airport at napuntahan namin yung parang foodcourt dun na maraming foodchain, then nung nakahanap na kami ng gusto naming bilhin, naghanap uli kami ng pinakamalapit na money changer, at hayun konting lakad lang may nakita kaming chinese na nagdedate sa isang table, lintek! ano ba tong pinagkekwento ko...lols! sa hindi kalayuan nung nagde
Magbasa nang higit pa

Remembering TATAY (9 Years Death Anniversary- March 30, 2005)

Imahe
Good Day Everyone... Kahit busy dito sa work, gagawa lang muna ako ng mababasa at maaalala after 10 years... Fresh na fresh pa sa aking ala-ala ang mga nangyari sa araw na ito noong year 2005, at gusto ko yun ibahagi sa inyo aking mahal na taga-basa...hehe! Marso 28... Inatake tatay ko ng sakit na hindi namin alam, ang nirereklamo lang nya ay yung kanyang tiyan na sobra daw ang sakit... nagsabi siya sa nanay ko na dalhin daw siya sa ospital at mukhang hindi nya kakayanin ang sakit, at para narin mabigyan siya ng gamot ng doktor.. Trivia: Minsan lang nagpapadala si tatay sa ospital, likas na itong matiisin sa sakit dahil alam nyang walang pampagamot. :) Dinala siya sa ospital at na-admit sya nung araw na yun... Nalaman ko lang ang balita nung nagtext kapatid ko saken na dinala nga daw si tatay sa ospital... Noong mga araw na yun, ako at mga kasama ko sa Kiriwkiw Dance Group ay nag i-ensayo para sa aming sayaw na gaganapin sa ika apat ng abril 2005 para sa foundation day ng
Magbasa nang higit pa