"KSP" Kwento mo Sa Pagong

Pasintabi po sa mga nagbabasa...

Maganda umaga, tanghali at gabi sa iyo aking mahal na taga basa.. :)


Medyo matagal tagal na rin nung huli akong nagkaisip na mag sulat dito sa aking blog, hindi na ako nakapagsulat pa uli dahil kulang ako sa inspirasyon at eksperyens sa pamumuhay dito sa dubai... pero dahil wala akong magawa ngayon dito sa loob ng fridge, heto nagkaroon ng oras na magtype sa harapan ng keyboard.

ANO BA IKEKWENTO KO?

Ikekwento ko ba yung nangyari sa buhay ko sa buwan ng Mayo?, yung parang mala the legal wife na soap opera na walang ka-kwenta kwenta!? hahaha!

WAG NA!!!

OO wag na, masamang panaginip yun, marami akong nasaktan dun, hindi lang asawa ko ang aking nasaktan, pati narin yung mga kaibigan nya na malalapit sa kanya at pati na rin malalayo... Pinagdadasal ko nalang na sana makalimutan na nila yun at wag na ako husgahan, kasi tao lang din naman ako.. hehe! (animal lang ang ugali..lols)

Habang nagtatype ako iniisip ko kung ano yung magandang nangyari saken sa mga nakaraang araw/linggo/buwan, pero mukhang wala talaga akong maalala! hahaha!

AY!!!! meron pala...lols!

Yung pag publish ng Read Magazine ng aking na-share na Picture sa kanila... Hindi lang isang beses na publish yung picture ko, kundi tatlong beses pa...

Ang read Magazine ay weekly Free Magazine na nilalagay sa Metro Station ng Dubai (Para itong LIBRE sa MRT sa Manila)... Pero dahil sa Dubai ako, feeling ko medyo sosyal ang magazine na ito...hahaha!

Ayun proud lang ako sa mga kuha ko na napublish nila... #diladila

ISSUE #150: http://www.readme.ae/Read_Issue_150.pdf

ISSUE #153: http://www.readme.ae/Read_Issue_153.pdf

ISSUE #154: http://www.readme.ae/Read_Issue_154.pdf

OHH DI BA??? Bongga diba? Kasi abot na sa Dubai ang aking hidden talent na kungfu! LOLz!

Kanina meron na naman bagong issue, hindi ko nakita yung pangalan ko dun, pero ok lang naman, meron pa naman next week..hehe!

Isa yan sa mga rason kung bakit bumabalik na naman yung hilig ko sa PHOTOGRAPHY, sana magtuloy tuloy na ito para sakaling masanay ako, gawin ko nang business pag nag for good na ako sa Pinas...

Hanggang dito nalang muna yung maishare ko, wala na talaga akong maidagdag pa, medyo labnaw ngayon ang aking utak...hahaha!

salamat sa pagbabasa aking kaibigan... 

Hanggang sa muling pagsusulat ko...

Ang iyong tunay na kaibigan,
Shaider



Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

Part TWO: Ang Araw kung saan ako sumakay ng eroplano palabas ng Pilipinas kong Mahal

Imahe
Habang nakaupo at nag iisip ng kung ano ano... biglang may nagsalita sa mikropono na ang aming sasakyang eroplano ay boarding na, ibig sabihin nun, pwede na kami pumasok sa loob at umupo at magrelax sa parang malaking bus sa EDSA. Iba yung way ng mga nasa business class, iba rin yung way ng mga nasa economy class..  Ang kaibahan lang ng business class, malayang nakakagalaw ang paa nila, malaki ang espasyo na parang pwede ka ng humiga..hehe! then ang iba pa ay sa pagkain at alak.. syempre nagbayad sila ng mahal kaya mahal din yung kakainin nila at iinumin.. at yung lcd monitor din pala nila mas malaki kesa sa economy class... take note, lahat ng upuan meron lcd monitor na touch screen, im not sure kung 7" ba yun o 8", basta kayo na bahala magsukat pag nakapag abroad din kayo...(magdala kayo tape measure) hahaha XD  Dumating ang 8:35am, nag salita na ang piloto at mga cabin crew na ayusin na lahat ng seatbelt at maya maya lilipad na kami, then magsasalita ulit ang babae
Magbasa nang higit pa

Part Three: Kwentong hindi mapupulutan ng aral. bow!

Imahe
Habang nakaupo sa loob ng airport, medyo nakaramdam na ako ng gutom dahil alas tres na ng hapon. Sakto naman na dumating yung dalawang babae na kasabay namin papuntang dubai na meron dalang pagkain, nag alok sila sa amin ni Bogart na kumain daw kami... pero dahil sa mahiyain kaming dalawa, hindi kami kumuha ng french fries na binili sa mc donalds, gusto pa ngang bigyan ni ate si bogart ng 20 hkg dollars, pero mahiyain talaga si bogart kaya hindi niya ito tinanggap. Niyaya ko si Bogart na bumili na rin kami ng makakain at sobrang gutom na ako, sumama naman si bogart sa akin at sabay kaming naghanap ng mabibilhan ng kakainin. Paikot-ikot kami sa loob ng airport at napuntahan namin yung parang foodcourt dun na maraming foodchain, then nung nakahanap na kami ng gusto naming bilhin, naghanap uli kami ng pinakamalapit na money changer, at hayun konting lakad lang may nakita kaming chinese na nagdedate sa isang table, lintek! ano ba tong pinagkekwento ko...lols! sa hindi kalayuan nung nagde
Magbasa nang higit pa

Remembering TATAY (9 Years Death Anniversary- March 30, 2005)

Imahe
Good Day Everyone... Kahit busy dito sa work, gagawa lang muna ako ng mababasa at maaalala after 10 years... Fresh na fresh pa sa aking ala-ala ang mga nangyari sa araw na ito noong year 2005, at gusto ko yun ibahagi sa inyo aking mahal na taga-basa...hehe! Marso 28... Inatake tatay ko ng sakit na hindi namin alam, ang nirereklamo lang nya ay yung kanyang tiyan na sobra daw ang sakit... nagsabi siya sa nanay ko na dalhin daw siya sa ospital at mukhang hindi nya kakayanin ang sakit, at para narin mabigyan siya ng gamot ng doktor.. Trivia: Minsan lang nagpapadala si tatay sa ospital, likas na itong matiisin sa sakit dahil alam nyang walang pampagamot. :) Dinala siya sa ospital at na-admit sya nung araw na yun... Nalaman ko lang ang balita nung nagtext kapatid ko saken na dinala nga daw si tatay sa ospital... Noong mga araw na yun, ako at mga kasama ko sa Kiriwkiw Dance Group ay nag i-ensayo para sa aming sayaw na gaganapin sa ika apat ng abril 2005 para sa foundation day ng
Magbasa nang higit pa